Adam Fergusson

Adam Dugdale Fergusson to brytyjski dziennikarz, pisarz i polityk Partii Konserwatywnej, który przez jedną kadencję był również posłem do Parlamentu Europejskiego. Urodził się 10 lipca 1932 w Szkocji jako drugi syn sir Jamesa Fergussona, 8. baroneta Kilkerran. Jego dziadkiem był sir Charles Fergusson, gubernator generalny Nowej Zelandii. Uczęszczał do Eton i Trinity College w Cambridge, którą ukończył w 1955 roku.

Przygodę z dziennikarstwem rozpoczął w „Glasgow Herald”, pracując jako redaktor naczelny i korespondent dyplomatyczny. Opuszczając „Herald”, przeniósł się do „The Statist”, czasopisma dla ekonomistów i biznesmenów, w którym był redaktorem zagranicznym, aż do zaprzestania publikacji w 1967. Następnie dołączył do „The Times” jako publicysta specjalizujący się w kwestiach politycznych, ekonomicznych i środowiskowych. Pracował tam przez dziesięć lat, wykorzystując swój czas również do pisania beletrystyki, w tym „Roman Go Home” i „The Lost Embassy”, a także literatury faktu „The Sack of Bath” – poświęconej miastu Bath w hrabstwie Somerset.

Fergusson jest autorem „Kiedy pieniądz umiera”, książki, w której opisuje hiperinflację w Republice Weimarskiej. Zajął się w niej nie tylko skutkami ekonomicznymi, jakie hiperinflacja wywarła na społeczeństwo, ale także zmianami, które w tym społeczeństwie poczyniła. W 1975 roku książka „Kiedy pieniądz umiera” po raz pierwszy została powszechnie doceniona. W następstwie kryzysu finansowego w latach 2007–2008 jej popularność rozkwitła ponownie – kopie na eBayu zmieniały właścicieli nawet za kwoty przekraczające 1000 dolarów. W rezultacie publikacja „Kiedy pieniądz umiera” została ponownie opublikowana w lipcu 2010 roku, stając się sensacją internetową po rekomendacji inwestora Warrena Buffetta.

Pod koniec lat 70. Fergusson zaczął aktywnie działać w polityce. Jako zdecydowany przeciwnik decentralizacji przemawiał na konferencjach, próbując przekonać konserwatystów do sprzeciwu wobec Zgromadzenia Szkockiego. Po tym, jak kampania ta zakończyła się sukcesem, został członkiem kampanii „Szkocja mówi nie” na rzecz referendum w sprawie decentralizacji. Od tego czasu pozostaje zaangażowany w sprawy Unii Europejskiej jako specjalny doradca rządów konserwatywnych oraz konsultant biznesowy.